“Adamın Dibi…”

Hüseyin TOPRAK

“Bir zamanlar” deyince çok eskiye dayanır, öyle demeyeceğim.

Daha düne kadar “düzgüm adam” denirdi.
“Namuslu adam” denirdi.
“Dürüst adam” denirdi.
“Adamın hası” denirdi.

Yakın bir zamandan beri bu tür sıfatlandırmalar değişti.

Ne oldu?

Bunların yerini “adamın dibi” aldı.

Şimdilerde “Adamın dibi” deniyor.

Veya “dibine kadar adam…”

Cehaletimi bağışlayın, bunun ne anlama geldiğini anlayamıyorum.

Anlayabilen biri varsa lütfen bana da anlatsın.

Üstelik bu “adamın dibi” söylemini yadırgadığımı da belirtmem gerek.
Şimdi ben en güvendiğim, yakın bir arkadaşıma, “adamın dibisin” desem…

Ya da güvendiğim, yakın bir arkadaşım benim için “dibine kadar adam” dese, vallahi billahi ben de alınırım, o yakın arkadaşım da alınır.

Bir de bu söylemin, bizi yönetenler için kullanıldığını düşünün;
“Yahu adam dibine kadar başbakan” ya da“milletvekili ama adamın dibi” dense…
Veya bir bürokrat için, “dibine kadar adam canım, hem de adamın dibi” dense…

Yadırgamaz mısınız?

Ben yadırgarım.

Günümüzde sık kullanılan bu sıfatlandırmayı neden yadırgadığımı da kestiremiyorum.

Bana sevimsiz geldiğinden belki de.

Yarın Osmanlıcayı benimsesek, o dilde bu söylemi nasıl kullanacağız?

Hani istesek de istemesek de Osmanlıcayı öğretecekler ya…

Bu “adamın dibi” lafını Osmanlıcaya nasıl çevireceğimizi şimdiden merak etmeye başladım.
Dilbilimcilere duyurulur…