Ah Benim Kilis’im

Önce İbrahim Ethem Saygı’dan gelen mektubu okuyalım..

“Aslen memleketim Adana. Kilis’te görev yapmaya başladığımdan beri gö-rüyorum ki burada spora ve sporcuya çok fazla destek verilmiyor. İl Afet ve Acil Durum Müdürlüğü’nde bulunan arkadaşlarımı toplayarak Kilis’e yapılabilecek katkılar hakkında konuştum. Kilis’te bir amatör spor kulübü kurmaya karar verdik. Yönetime katılan ar-kadaşların bir kısmı Kilisli bir kısmı farklı şehirlerden Kilis’e çalışmaya gelen devlet memurları. Büyük bir heves ve şevk ile çıktığımız bu yoldaki en bü-yük hedefimiz, Kilis’in profesyonel futbol takımlarına yeni yıldızlar kazandırmaktı… Tamamen alt yapı odaklı başladığımız bu girişimde ne Kilis’in yerli halkından ne de Kilisli işadamlarından destek bulabildik. Kulübümüzü kurduk kurmasına ama takıma hiçbir destek olmayınca memur maaşlarımızdan bir şeyler aktararak hedefimize yönelmeye devam ettik. Bizlerin ve Kilis halkının sizler gibi spor sevdalılarının desteğine gerçekten çok ihtiyacı var.”

Sevgili İbrahim;

Ben fazla yapacak bir şey olduğuna inanmıyorum. İstek içerden gelmeli. Bugün gidip gördüğüm ve ağlamaklı olduğum perişan halin sebebi, bugün orada yaşayanlardır. Öyle dertliyim ki… Hani “Bir dokun, bin ah” dinle…

Bir zamanlar çok da iddialı Kilisspor vardı, Birinci Lige ramak kalmış görünümde…

Şimdi kaçıncı kümede acaba, bunca Kilisli işadamı, zengin varken ve Kilis’te yüz binler yaşarken…

Önce Kilis halkı kalkacak…

Önce Kilis halkı isteyecek…

Onu bir görelim önce…