“Aymazlar” Yazısına Eleştiri

Ahmet ELMALI

“Aymazlar” yazısına cevap hakkı doğmuşken bir cevap da ben vereyim istedim. Çünkü sayın doktorumuzun aymaz diye tarif ettiği kişilerden biri de benim.

Ben araştırmacıyım, mesela Kilisli bir hemşerimi kitap yazmış olarak görüyorum ki bu kitaptaki hikâyenin olayları Kilis’te geçmiş ve rafların tozlu gözlerinde bir köşeye atılıp unutulmuş. Ben bunları köşeme taşımaktan gurur duyarım, çünkü bu benim görevimdir.

Ben bu hikâyeleri yayınlarken özelliğini bozmadan, noktasına, virgülüne dokunmadan yayınlarım, çünkü yayınladığım hikâyeleri başına bir paragraf ekleyerek hem bu Kilisli yazarın kitabını tanıtıyorum hem de o paragrafta hangi yazarın eseri olduğundan bahsediyorum. Ayriyeten hikâyenin bitiminde dipnotunda kaynağın nereden alındığını ve kimin eseri olduğundan da tekrar bahsediyorum.

Sayın Merhum Avi KEÇİK Hocamıza “deha” dememize gelince. Ölümünden sonra da hazırlamış olduğu eseri çıkarılarak beşeriyete faydalı olan biri deha değil de nedir acaba? Sizin ölçü ve değerlendirmenizi bilmediğim için cevabı bende saklı kalsın.

Sayın Musa Çetin arkadaşımızda şahsıma bir mesaj göndererek beni tenkit etmek istemiş. Bir sefer tenkit müessesesi yapıcı olursa daima bir insanı doğruya yöneltir. Hâlbuki bu arkadaşımız Kilis tabiriyle “dönen değirmenin ağzına getirip çağıl dökmüştür”. Böyle tenkit olmaz. Yazan bir kalemin ucunu kırıp köreltmemeli. Tenkitler daima yapıcı olursa güzeldir, yapıcı olunca da amacına daha da uygundur.

Ben bir edebiyatçı da değilim, akademisyen de değilim, bilmeyerek bazı hatalar yapmış olabilirim ama tenkitleriniz yapıcı olursa daha faydalı olup ilerde aynı hatalara düşmemiş ve böylece okurlarımıza daha da faydalı oluruz kanaatindeyim.

Gelelim yazılarımızın basın ahlak yasasına uymadığına. Bir defa sayın gazete sahipleri kendi kadrolu elemanları hariç hiçbir yazıya ücret ödemezler. Kaldı ki Sayın Ahmet BARUTÇU’yu bu yazıları bir ücret karşılığı mı yayınlıyor diye zan altında bırakıyorsunuz. Sizi tanımam ama böyle düşündüğünüz için cidden çok üzüldüm. Ziyanı yok, bu vesileyle bir hemşerimizi de tanımış olduk.

Ben ne kariyer, ne de isim yapmak için bunları yazıyorum. Benim ne isme, ne de kariyere ihtiyacım var. Çünkü Kilis’te beni herkes tanır ve sever. Tanınmış bir aileden gelmekteyim. Onun için ailemle ve atamla daima gurur duyarım. Mekânları cennet olsun, nur içinde yatsınlar.