Sabahattin YARAR

Yaşamımızın her evresinde, politika, siyaset dâhil torpil kadar güçlü bir uygulamanın değişik şekli de adam kullanmaktır. Yeteneksiz ve liyakatsız kişilerin belli makam ve yerlere gelmesinin en önemli unsuru, yalakalık, yavşaklık, yandaşlık gibi sözde meziyetlerin o kişide bulunmasıdır. Ayrıca; büyük çıkar ilişkilerinin, rüşvet ve dolandırıcılıkların da, başarılı olmanın yollarından biri olarak tanımlanabilir.

Yükselmenin, parlamanın, şöhret olmanın esas gereği, dürüst, çalışkan, vatanına bağlı, özverili olmaktan geçer. Bu yeteneklerin bulunduğu kişiler, yine bu yeteneklere değer veren, gerçek yöneticilerce değerlendirilir, liyakat sahibi (işinin ehli) olmalarına yardımcı olur. Böylece kurulmuş düzen, vatan, millet ve insanlık için, adalet ve dürüstlük dağıtan bir sistemi oluşturur. Böyle bir sistem de, ülkenin, insanlarının kalkınmasına çok büyük katkılar sağlar.

Son yılların, hayretle gördüğümüz uygulama ve kişileri, yukarıda saydığımız erdemlere sahip, bilgi ve birikim sahibi olarak tanımlamak gittikçe zorlaşmaktadır. Tanıdık, eş, dost, yandaş, yalaka özelliklerine sahip olanların edindikleri makamlar şaşırtıcı olmaktadır. Bu olgu, değişmeyen bir döngü olarak yıllardır devam edip gelmektedir ne yazık ki…

Meslek yaşantım boyunca da, hak etmeyenlerin üst düzey makamlara geldiklerini bizzat görüp yaşamışımdır. İsim vermeden, şefliği bile torpille alan bir arkadaşımın yükselişinden ve çalışmasından söz etmek istiyorum. Çalıştığı birimde, memur arkadaşların başarılı çalışmalarını sahiplenip, üstlerine kendi yapmış gibi gösterir, yalandan hiç çekinmezdi. Birim başı olup bir ilde görev almıştı. Samimi bir görüşmede; birimi nasıl yöneteceğini, bilgi ve birikimi olmadığını söylediğimde şu cevabı vermişti: Bir sürü yetkili, memur var. Onlar yapar, ben de tamam mı der imzalarım. İşin içinden çıkamazsam, her zaman olduğu gibi seni arar çözümlerim!…

Birkaç yıl süren görevi ne yazık ki, işten el çektirme ve kovulma ile sonuçlanmıştı. Ama gemisini yürüten daha nice kaptanlar da vardı. Sadece makamında oturarak, hiçbir katkısı olmadan emekli olanlar bile olmuştu. Bu kişilerle çalışan birçok, yetenekli, dürüst, çalışkan insanlar ise, istenilen düzeyi sağlayamamışlardı.

Konuya girmeme neden yine bir güzel değerlendirme oldu. Başarının her zaman başta olanların olmadığını, esas başarının sahiplerinin başkaları olduğunu anlatmaktı amacım.

George Carlin isimli aydının bu konudaki sözü, anlatmak istediklerimi bir cümle ile dile getirmektedir. Carlin; “Bütün işi tırtıl yapar, şöhreti kelebek kazanır” diyor. Bilindiği gibi kelebekler kozasındaki tırtılların değişime uğraması ile oluşur, kelebekler renk renk kanatları ile caka satarlar. Zavallı tırtıllar da ölür, kuşlara yem olurlar…

Başkalarının omuzlarına basarak, mevki, makam sahibi olanların ne kendilerine, ne çalıştıkları müesseselere, ne de vatan millete bir hayrı dokunmaz.  Onlar sadece kendilerini ve çıkarlarını gözetirler. Zaman fırsatçıların zamanı…  En çıkar yol da omuzları korumak olsa gerekir…

Yeniden buluşalım…