Bir Gün Herkes Yaşlanacak

Şenel ÖZKÖSELER

Geçen gün yolda eski bir komşumuza rastladım; Neciye Teyze. Oldukça yaşlanmış gözü, tam seçemiyor, kulakları da eskisi gibi duymuyor. Elinde baston aheste aheste yürüyordu ama ayaktaydı. Ancak yanına gidince tanıdı. Hal hatır sordu. Ben de onun hatırını sordum. Yaşlılığın verdiği ağrılardan söz etti. Ama hiç de şikâyet babında değil.

“Ah evladım Allah size de uzun, sağlıklı, mutlu bir ömür versin” diye dualar etti.

Merak edip sordum, tek mi kalıyorsun diye?

Tek başına olur mu? Öyle olsa şimdiye yatalak olmuş, kapı-tağa gözlerdim dedi.

“Ne yaptın o zaman?” dedim.

– Gel şu sıraya oturak da anlatırım, dedi.

Beraber bir banka iliştik.

İki oğlu bir kızı varmış. Büyük oğlan askerden gelince evermiş. Beş-altı yıl beraber oturmuşlar. “Gelinin iyiymiş” dedim

– Be kele yavrım, çarşıdan bir kelle alon bir karış dili var. Herşey karşılıklı… Oğlun olmasa elin kızının işi ne?Kaynanalık, kuyumculuktan ince zeneet. Sen böyük olursan birez de gelin kısa kırarsa geçinip giden. Biz de bu güne hop deyi gelmedik. Aşı da yaktık ekmeği de.

Ben uşağına baktım o da işleri tuttu. Makinede nakış işleyip, oğlana arka çıktı. Doğurup kazanan nur içinde yatsın.

Bizim herif masraf etti, oğlan da parasını biriktirdi, bizde yardım ettik. Ev alıp çıktılar. Ağlıya ağlıya ayrıldık.

Ben meraklandım, “Sonra Neciye Teyze?”dedim.

– O sıralar küçük oğlan askerden geldi.

Onu da everdim. Bu sefer daha aklım başımda, ne aşına karıştım ne işine. O bişirdi biz yidik. Uşaklar dededen neneden böyüdü. Kıl kıl hetirimi sayallar.

Kız ne oldu dedim.

-En küçüğüm kızdı. Onu da gelin ettim. Giderken babası da ben de sıkı sıkı tembihledik. Kaynanana, kayınbabana saygıda kusur etme, böğüğün yoksa bir boğuk daş koy, sende bir gün kaynana olucun, bize şikayet getirme dedik. Şükür geçinip gidollar.

– Kele yavrım soğan içli dışlı, samırsak yalnız başlı.

Alemin oğlu yerden mi bitti? Onları da bir ana-baba doğurdu.

-KonşuAyyüş vardı, alayı uşağı çekip getti. Tek başına rezil pezil. Uşakların da bir türlü karnı ekmeğe doymor. Ne demişler “Ağaç yaprağından gürler.” Çevir sarığını, yaşlılık genlerinde başında.

Duvar aşırı konşumuz vardı ya, onların bir lokma elleri paralı. Analarını eletip düşkünler evine koymuşlar. Avrat, memleketim, evim deyi kan ağlormuş. Hösran, yüsran. Birgün uşakları da genleri oraya götürür.

Bu arada havışı ellememiş arkayı kapalı yaptırmışlar. Kendisine içinde banyosu olan bir oda vermişler.

-Kaz mı neyse (doğalgaz) ondan da çektirdik ancanı rahat bir de televizyonum var.

Üç dört sene evvel, Mehenmet emmin öldü.

Meeşim de var. Yanındakine çoğunu verorum. Öteki oğlandan kızı da gözlorum. Torun torba, güle söylüye geçinip gidoruk.

Merak ettim kaç yıl evli kaldınız dedim. Kırk dokuz yılmış. Sırrı nedir dedim.

-Şimdiki gençler evliliği televizyondaki gibi sanollar. Oysa evlilik, sırt sırta verip aile olmaktır. Hergün düğün bayram olur mu? Eyisinden, kötüsünden birbirini kusurlarıyla kabul edip sevgide, saygıda kusur etmemektir. Bir yuva kolay mı kurulor. Şindi hemen boşanorlar. Halbuki yastık değişir, baht değişmez. Deniz bulanmadan durulmaz. Sabredersen her iş yoluna girer.

Eve dönerken, Neciye teyzenin ne kadar da haklı olduğunu düşündüm. Sağlıklı bir evlilik için epeyi ders çıkarmıştım. Ayrıca, yaşlının yeri ailesinin yanıdır. Birgün herkes yaşlanacak.