Bir Örnek Vermek Gerekirse; Bülent Ecevit

Cumhuriyet tarihimizin gelmiş geçmiş en önemli kişilerinden biridir Bülent ECEVİT. Siyasi yaşamımızın ender yetiştirdiği, doğruluk ve dürüstlük erdemlerinin yanında, vatan sevgisi, cesaret ve kararlılık kavramlarını da içine sindirmiş, aynı zamanda nazik ve şair ruhlu birisidir ECEVİT.

Ölümünün 8. yılında, O’nu bir kez daha anımsamak, bugünkü ortamı birazcık unutmamızı sağlayacaktır. Kendini politika kazanına atmış, siyasetin kıvrak ve karmaşık olguları ile uğraşanların, özellikle dürüstlük konusunda, Bülent ECEVİT’i örnek almaları gerekir. Siyasi görüşü ne olursa olsun, tüm politikacıların, siyasilerin, devlet adamlarının, bürokratların ve kamunun ortak olabilecekleri tek hedef DÜRÜSTLÜK olmalıdır.

Yaşamının elli yıllık bölümünü, politika ve siyasetin içinde geçirmiştir. Partisinde, devlet hizmetinde hemen hemen yapmadığı hiçbir görev (Cumhurbaşkanlığı (!) hariç) kalmamıştır. Bu kadar uzun bir sürede, ülke çıkarlarını kendi çıkarlarından her zaman üstün tutmuş, “Bal tutan parmağını yalar” uygulamasından uzak durmuştur. Fırsatları ganimet bilip, eğri-büğrü yorumlarla, çıkar sağlama çaba ve düşüncesinde olmamıştır.

Siyasi görüşünü onaylamayan kesimlerin bile, dürüstlük ve vatanseverlik hususunda Bülent ECEVİT’i takdir eder olmaları, bugünlerin görünümü ile mümkün olmuştur. Her fırsatı değerlendirenlerin, daha dün denebilecek kadar yakın geçmişlerine baktığımızda, ECEVİT’in dürüstlük ilkesine nasıl ters düştüklerini görmek zor bir şey değildir. “Görünen köy kılavuz istemez” diye boşuna söylenmemiştir. “Ye Memet ye!” düsturunun tutsağı olmuş olanların, varsıllıklarındaki anormal artışlar, akıl ve mantığa sığmayan, ticari verileri alt üst eden görünümdedir. ALLAH ve dini dillerinden düşürmeyenlerin vardıkları varlık stokları bunun kanıtını oluşturmaktadır. Adil ve dürüst kavramlarının Bülent ECEVİT’e özgü olmadığı da bir gerçektir. Adil olmanın ve dürüstlüğün en büyüğü Halife Hz. ÖMER’dir. Bir alıntı yaparak konunun önemini belirtmek istiyorum:

“Hz. ÖMER, halife olduğunda büyük bir coğrafyayı idare etmekle görevliydi. Buna rağmen O İslam olduktan sonra, yaşamaya başladığı hayat şeklini hiç değiştirmemişti. Halife olduğunda Medine’nin en fakiri olduğu gibi vefat ederken de fakirdi. (Ecevit gibi. SY) Üzerindeki elbisede bir rivayete (söylentiye) göre otuzdan fazla yama vardı. …Dünya malı karşısında zaaf gösteren bir lider olsaydı, adı bugün adil sıfatıyla anılmazdı. Unutulup giderdi. Hâsılı (özet olarak) bugün dini anlatan ve çevreye nasihat eden insanların(YÖNETENLERİN) kendi tavırlarını gözden geçirmeleri gerekir. Acaba gerçekten söylediklerini kendi nefislerinde uyguluyorlar mı, dinin emrettiğini yaşıyorlar mı? Unutmamalı ki tesirli (etkili) söz ancak o sözü yaşayanlardan çıkar…”

Başkaca bir şey söylemeye gerek yoktur sanırım. Ölümünün 8. yılında rahmetli BÜLENT ECEVİT’e Tanrı’dan bağışlanma diliyorum. Işıklar içinde yatsın. Bu arada; daha önceki bir yazımdaki görüşlerimi güncelliği açısından, yinelemek istiyorum:

Fikirlerini, düşüncelerini beğenmeseler bile, DÜRÜSTLÜĞÜNÜ örnek alsalar diyorum şimdikilerin. Gerçi, özellikle şimdikilerin, ne dürüstlüğü, ne de düşünceleri örnek almaları olası değildir. Bir kişi düşünüyor, onlar da onaylıyor. Gerisi teferruat!…

Yeniden buluşalım…