DİZELERİNİZ…

GÖNÜL SANADIR SİTEMİM

Gönül sana hangi halden sorayım

Günüm geçmişine bakıp gülmüyor

Umut yollarında akla karayım

Gecem gündüzüne akıp gülmüyor

Tahammül canına dayanmış bıçak

Eşime dostuma selamlar kaçak

Sığındığım ayna gölgesiz saçak

Küllenen ateşi yakıp gülmüyor

Dostumdur dediğin kadrini bilmez

Gitmediğin yollar ayağa gelmez

Ömür ektiğini biçmeden ölmez

Hüzünlü yüzünden kaçıp gülmüyor

Sabır kemendiyle boynumu bağlar

Öfkenin deresi akmadan çağlar

Gidenin ardından boşuna ağlar

Bitmeyen efkarı atıp gülmüyor

Yeter umudumda heder olduğum

Baharı görmeden kışta solduğum

Sevgi çeşmesinden susuz dolduğum

Mevsiminde güller açıp gülmüyor

Şiir yalnızlığın eylem yeridir

Konuşan kimsesi susan sesidir

İçindeki benim benden içredir

Neşeyi kendine katıp gülmüyor

Gülden IŞIK

**

BİR İSTEĞİM VAR BENİM

Bir isteğim var benim o gül yüzlü cânandan

Yâr elinde açılsa benim gönül kitabım !

Hece hece okusa sevdâ dolu gönlümü,

Ömür boyu vazgeçmem o gül yüzlü goncadan.

Çiçek açsa aşkımız sevinçler bizim olsa,

Ömrümüzün her günü gönül gülüyle dolsa,

Yeşerirken sevdâmız üzüntüler yok olsa,

Vallâhi de vazgeçmem o gül yüzlü goncadan.

İrfan Yılmaz AKSOY

**

EY AŞK!

Biçâre düşmüşüm acım derinden

Paramparça kalbim çıkmış yerinden

Kor düşmüş sineme aşk-ı hârından

Ey aşk, neden umut verir durursun.

Virane gönlüme şifa olmadan

Sevdamla birlikte yolun almadan

Sol yanımda birgün durup kalmadan

Ey aşk, neden umut verir durursun.

Artık gönlün boşa el firak eyler

Görmez mi yüreğim sitemler söyler

Dinmez bu sancım geçse de aylar

Ey aşk, neden umut verir durursun.

Hangi yüzle daha beni beklersin

Sineme durmadan hüzün eklersin

Divane gönlüme cefa yüklersin

Ey aşk, neden umut verir durursun.

Târumar hâldeyim sol yanım kırgın

Buyur etme gönlüm sayende dargın

Zehra der sineme eyleme vurgun

Ey aşk, neden umut verir durursun.

Zehra ERASLAN