DİZELERİNİZ…

Kilis Şirinlemeleri…

RENKLERLE KİLİS

Kefre’nin gülleri fesrengi açar,

Cengari yapraklar, gülleri saklar.

Yörebinde ince ince bir arık,

Suları çividi çividi akar.

Arık’ın içinde mişmiş ağacı,

Mişmişin şavkı, mişmişi mişmişi.

Loze’ye benzemiş, nohudu sarı,

Toprağı felheni, gök cıncık mavi.

Maşara maşara, vehveh sarısı,

Alibardak çiçekleri, leylaki.

Şıkıklar bilbikte, al kırmizili,

Hösen şalvar geymiş tahini rengi.

Arı kuşu kondu, ceviz dalına,

Renkler karıştılar, birbirlrine.

Mavisi mor, kırmızılar şarabi.

Güneş batar akşamüstü, zifiri.

M. Yaşar ÜZEL

***

SENDEDİR

Derdimin dermanı gözümün nuru

Efendim cananım insaf sendedir

Kurbanın olayım el çekme benden

Efendim cananım medet sendedir

Gündüzde hayalim gecede düşüm

Seninle ağlamış sende gülmüşüm

Sensiz yaşamak mı bil ki ölmüşüm

Efendim cananım himmet sendedir

Merhamet sendedir marifet sende

Düşürme aşıkı amansız derde

Ahmedî peşinde koşar mahşerde

Efendim sultanım gayret sendedir

Ahmet EKŞİ

***

BİLEMEZSİN CANOM

Sen bizim elleri bilmezsin Canom.

Dereler çağlayıp coşarken gel gör.

Çörtenden aşağı akarken sular.

Çocuklar çamurda koşarken gel gör.

Bulutlar ağlaşır geçerken dağa.

Derya deniz köyüm uğrarsan bağa.

Boş ver Canom gitsin aldırma çağa.

Bir de beni köyde yaşarken gel gör.

Söğüdün dalları eğilir suya.

Sevgiyi fısıldar balıklar duya.

Kurban olam Cano’m sendeki huya.

Bu sevda başımda taşarken gel gör.

Yanık yanık öter yaban bülbülü.

Miski amber kokar dağda sümbülü.

Darıyı süsleyen sanma püskülü.

Közde firik Cano’m pişerken gel gör.

Güneşin şavkı vurur yüzüne.

Börtü böcek sarmış girer düzüne.

Tırtıl yuva yapmış Cano’m izine.

Gözlerimde yaşlar düşerken gel gör.

Yosunda saklanır suda yüzerim.

Dere, kaynak demez gölde gezerim.

Meltemlerde Cano’m kokun sezerim.

Yelkenim rüzgârda şişerken gel gör.

Kovandan uzakta arı seslenir.

Enva türlü çiçek ile beslenir.

Bal damlar lebinde Cano’m süslenir.

Sineye mumları döşerken gel gör.

Karadağ, Toros’a sırtın yaslanır.

Kılıç kında çıkmaz ise paslanır.

Köşkeroğlu Cano’suna seslenir.

Elde neşter yaram deşerken gel gör.

Memik KÖMEKÇİ