Dr. Merhum Sağlık’la İlgili Hatıralar Üzerine…

Nejat TAŞKIN

1954 yılında Kilis’te 92 yaşında aramızdan ayrılan merhum Dr. Muhittin Sağlık’la ilgili o yıllarda yayınlanan bazı yazıları derleyerek yeniden yayınlamaya çalışıyorum.

Maksadım, merhumu enteresan, enteresan olduğu kadar da izlenmesi gereken hayatını kitaplaştırmak ve onu yaşatmaktır. Tamamladığında mutlaka bir sevdalı sponsor bulacağıma inanarak ona ait elime geçen dokümanları peyderpey bu köşede sizlere sunacağım. İşte bugün yine yıllar evvel aramızdan ayrılan Dr. Hilmi Üner’in elime geçen bir hatırasını sizlere sunmak istedim.

Aramızda o yıllarda yaşayan ve merhum Dr. Muhittin Sağlık’ı tanıyanlar da çıkarda bilgi notlarını benimle paylaşırlarsa memnun olurum…

“RAHMETLİ DR. MUHİTTİN SAĞLIK’I ANLATIYORUM…”

DR. HİLMİ ÜNER

Paraya, pula ehemmiyet vermeyen İstanbul’da yetişmiş Kilis’e hizmet veren büyük bir kişiden bahsedeceğim. Şimdi herkes kim bu kişi diyecekler, büyük insan, kâmil bu kişi. Olsa olsa Dr. Muhittin Sağlık’ın ta kendisidir.

1881 yılında İstanbul Fatih’te doğmuştur. İstanbul’un o karışık günlerinde okumanın ne kadar güç olduğunu burada belirtmeye gerek yok. 1923 vesilesiyle Türkiye çapında 1050 doktor vardı. Bunların yarısında fazlası ise gayrimüslimdi. O ki 1904 tarihinde Mahzar Osman ve Refik Saydamla birlikte tıp Fakültesi o iki zor bir tahsili asker olarak bitirmiş ve ülkenin zor koşullarında hasta düşmüş yorulmuş ve binbaşı rütbesindeyken emekliliğini isteyerek akla zor gelen Kilis’i kendine ev edinmiş büyük bir zattır. O devirlerde Kilis büyük bir köy görünümde suyu ve elektriği yoktu.

Yüreği insan sevgisiyle çarpmasa orayı yani Kilis’i vatan ihlâs etmezdi. Büyük şehre yerleşmiş ünlenmiş birçok sınıf arkadaşları ona büyük şehirlerde iş bulmuşlardı, o bu teklifleri elinin tersiyle itelemişti.

Evinin altındaki muayeneyi bir kilo etin 25 kuruşa satıldığı döneminde 25 kuruşa hasta bakıyordu ve yüzde 50 sinden ücret bile almıyordu. Çünkü o çok kanaatkârdı. Ben bazı hastalarına ilaç alıp alamayacağını sorarak alamayacak güçte olanlara da ilaç parası veriyordu. Hakla öyle kaynaşmıştı ki boş vakitlerini bile esnaf dükkânlarında geçiriyordu. En iyi dostu motor ve gaz ocağı tamircisi Tahsin Çemberdi ne zaman buradan geçsem onu orda otururken görüyordum.

Esas dostluğum 1950’li yıllarda başladı. 1952 yılında bende Tıp öğrencisi olmuş onu yaz aylarında kışın şubat sömestre tatilinde ziyaret ediyordum. Oldukça yaşlanmış olmasına rağmen dinçti. En son 1957 senesinde şubat ayının ziyaretinde sokağa güneşe karşı otururken buldum. Elini öptüm, sohbete daldık. Benim Kilis’ten 1957 Şubatının sonlarına doğru terkimden birkaç gün sonra onu 76 yaşlarında hayata gözlerini kapadığını duydum içim sızladı. Bir serveti yoktu oturduğu bir tek evi vardı. Ruhu şad olsun.