Hayatın Özetini Temize Çekmek

Mehmet KILIÇOĞLU

Şöyle bir geri dönüp hayatın özetini temize çekeyim dedim. Az-buz bir zaman değil, yetmiş beşe ulaşmak.

… Aklım erdiğinde, evimizin en küçük çocuğu olarak, biraz da rahat yaşıyordum.(1954-55). Babam, anam, abilerim, ablalarım sağdı. Babam, Çanakkale Savaşı’nda iki yara almış bir gaziydi. Çevresinde sevilir, sayılırdı. Herkesin Kara Çavuş’u, Çavuş emmisiydi. Etkili, konuşurdu. Savaş anılarını evimize gelenlere anlatırdı. Yılda bir kere de okulumuza gelip okulda anlatırdı.

… Babam, benim için büyük bir güçtü. Yaşam kaynağıydı. İlkokul dördüncü sınıftayken, trafik kazasında öldü.(1959). Benim için hayat, bir anda bitti. Beni seven, benim masal, anlatı kaynağım yok olmuştu. Günlerce ilkokula ağlayarak gidip geldim. Geceleri rüyamda görüyordum. Bağda-bahçede beraberdik. Konuşup şakalaşıyorduk. Ancak uyanınca gerçek beni ateş gibi yakıyordu.

… Zamanla, anam, abilerim, birlik olup hayata tutunduk. Özellikle, anam ve en büyük abim (Ökkeş) sıkıntılardan kurtulmamda büyük emek harcadılar. İlkokulu bitirdim. Yatılı okul sınavını kazanamadım. Ekonomik sıkıntılar nedeniyle kazada -Kilis- ortaokulda okuyamadım. İki yıl, köyde ailem ile birlikte çalıştım, öküz güttüm. En sonunda, ikinci kez yatılı okul sınavına girdim. (DÜZİÇİ İLK ÖĞRETMEN OKULU’NU kazandım.)

Altı yıl yatılı okudum, 1970 mezun oldum. Abim beni okula götürdü. Çok zorluklara katlandı. Okulda olduğum yıllarda, anam ve abim bana her türlü desteği sağladılar.

… Hayata, çok sıkı sarıldım. Anamı, abimi, ailemi utandırmamak için okulda çok çalıştım. Yazları, köyümde -KİLİS-SÖĞÜTLÜ KÖYÜ- aileme yardım ettim. Komşuların işini yaptım, para kazandım. Okul harçlığımı çıkardım. Yani ben, YAŞIMDAN ÖNCE BÜYÜDÜM. En çok da babamın ardından kötü söz ettirmedim. Çanakkale-ATATÜRK, VATAN sevgisi babamın anlatımlarından bana miras kaldı.

* Öğretmenlik yılları ve de hayatın engelli yolları:

* Bu bölüm buraya kadar, daha sonra özetleme devam edecek, dostlar.