Dolar 35,9677
Euro 37,1790
Altın 3.307,49
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
Kilis 7°C
Yağmurlu
Kilis
7°C
Yağmurlu
Pts 6°C
Sal 7°C
Çar 6°C
Per 11°C

Kurt Yeniği Kesitler-9 / “Yetim Olmak Ne Demekmiş?”

Kurt Yeniği Kesitler-9 / “Yetim Olmak Ne Demekmiş?”
A+
A-
04.03.2024
178
ABONE OL

Tülay SARICABAĞLI ŞİMŞEK

Hani diyorum ki babam sağ olsaydı, “Kızım, hiç bir şeyi kimse sana zorla yaptıramaz! Arkanda dağ gibi ben varım! Yolunda devam et!” demez miydi?

Derdi elbette!

Sırtımı ona dayar, attığım her adımda yeri göğü inletmez miydim?

İnletirdim elbette!

Beni ilkokula zar zor gönderip okutmak istemeyen babam, sonraki yıllarımda, “Sen oku yeter ki, ceketimi satar yine sana gönderirim” diyordu.

Nasıl da mutlu, huzurlu ve özgüvenli idik o zamanlar.

Ne oldu sana babacığım?

Bu hayat neden seni bu kadar canından bezdirdi de, gencecik yaşında bizi boynu bükük bırakıp gittin?

Senden sonra biz, hepimiz yaşayan ölülere döndük biliyor musun?

Gülmeyi unuttuk. Unutturdular.

Sevmeyi unuttuk. Sahi ne demekti sevmek?

Güya korudular bizi!

Kiminin işçisi, kiminin kölesi olduk.

Hayatın oyuncak köleleri idik artık biliyor musun?

Yaşamak ne demekti, bilmiyorduk.

Yeter ki karnımızı doyuralım, yeter ki el gün içinde rezil olmayalım.

Günümüzü kurtaralım yeter ki!

Yetim olmak ne demekmiş?

Hayat bize vura vura öğretti. Senden sonra bizim yüreklerimizi kış vurdu. Isınamadık bir türlü!

Sen bizim,

Gürül gürül yanan sobamız

Huzur saçan obamız

Çiçek açan adamız

İmişsin.

Seninle birlikte yitirdik kendimizi!

Bunca yıl sonra bile çırpınışlarımız aslında senin gölgene sığınabilmek için biliyor musun babacığım?

Öğrenemedik babam, hayatın anlamını öğrenemedik.

Gülmeyi, sevmeyi öğrenemedik.

Tek bildiğimiz dönen çarklara kapılmadan hayata tutunabilmekti.

Tutunduk tutunmasına ama…

Biz hep yarım kaldık!

O dağın gölgesine rüyalarımızda sığınmaya çalıştık.

Hiç yoksa bizi rüyalarımızda yalnız bırakma babacığım!

İçimizdeki büyümeyen çocuğun saçlarını gel de rüyalarda okşa olur mu?

Yetimliğimizi bir an olsun rüyalarımızda unuttur bizlere!

Uyurken akan gözyaşlarımızı sessizce sil de öyle git olmaz mı?

YORUMLAR

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.