MECNUN’A DÖNDÜM

Senden ayrılalı gülmedi yüzüm
Kanadı kırılmış kuşlara döndüm
Süzüldü gözümden iki damla yaş
Sahra ortasında deryaya döndüm

Ne gecem bellidir ne de gündüzüm
Neyleyim gönlüme geçmiyor sözüm
Yitirdim beni mi yok oldu özüm
İçmeden mest olan ayyaşa döndüm

Hasret rüzgârları arayı açtı
Dünyada rahatım huzurum kaçtı
Bir değil beş değil haddini aştı
Meyhane içinde berduşa döndüm

Ne sende vefa var ne bende sabır
Çektiğim hep çile, cefa ve kahır
Artık dayanılmaz ayrılık ağır
Elalem içinde Mecnun’a döndüm

Kalbimden kazıyıp attım ismini
Parçalayıp yırttım solgun resmini
Mazide bıraktım geçmiş günleri
Ahmed’i misali deliye döndüm

Ahmet EKŞİ