“Organ Bağışına Dokunalım, Hayata İz Bırakalım”

Metin MERCİMEK

“MAİDE SÜRESİ, 32. AYETE GÖRE, BİR KİŞİYE HAYAT VERMEK, BÜTÜN İNSANLARA HAYAT VERMEYE EŞDEĞERDİR.” (KURAN-I KERİM)

İstanbul İli Anadolu Güney Kamu Hastaneleri Birliği tarafından düzenlenen “ORGAN BAĞIŞINA DOKUNALIM, HAYATA İZ BIRAKALIM” temalı sempozyuma, Pendik Yunus Emre Kültür Merkezi’ne davet edildim.
Sempozyumdaki uzmanların konuşmalarına geçmeden önce, organ bağışı hakkında kısa bilgi vermek istiyorum.
ORGAN BAĞIŞI: Kişinin hayatta iken, serbest iradesi ile tıbben yaşamı sona erdikten sonra doku ve organlarımızın başka hastaların tedavisi için bağış yapılmasıdır.
Yurdumuzda 1980 tarihli 2240 sayılı kanun gereğince organ bağışı yapılabilmesi için 18 yaşını doldurmuş olması gerekmektedir. Ayrıca iki tanık önünde, sözlü olarak yapılması genişletilmiş gönüllülük çerçevesinde ve bunun bir hekim tarafından tasdik edilmesi yeterlidir. Bu işlem için en yakın sağlık kuruluşuna başvurarak “DOKU VE ORGAN BAĞIŞ BELGESİ” alınmaktadır. Bağış belgesi genellikle nüfus kimlik cüzdanı yanında taşınarak, herhangi bir kaza durumunda doktorların, gerekli organları kurtarması sağlanmaktadır.
Ölümden sonra bağış kabul edilebilecek organlar ve dokular pankreas, damar, bağırsak, kulak kemikçikleri, deri, kalp, kalp kapakçıkları, gözün saydam tabakası, kemik dokusu, kıkırdak dokusu, karaciğer, akciğer, böbrek, kas ve beyin zarının bir kısmı.
Söz konusu sempozyumun açılış konuşması yapan İstanbul İli Anadolu Güney Hastaneleri Birliği Genel Sekreteri Uz. Dr. Tunçay Palteki, organ bağışının insan hayatı üzerindeki önem ve mahiyetine değindikten sonra organ bağışı hizmetlerinde emeği geçen tüm ekibe teşekkür ederek oturumu başlattı.
Başka bir konuşmacı, organ bağışı konusundaki en önemli problemlerden birisinin, hiç şüphesiz bağışçı eksikliğinin olduğunu şöyle dile getirdi:
“2013 YILI TÜİK VE SAĞLIK BAKANLIĞI ORGAN DOKU NAKLİ VE DİYALİZ HİZMETLERİ DAİRE BAŞKANLIĞI VERİLERİNE GÖRE; 18 YAŞ ÜSTÜ YAKLAŞIK 53 MİLYON NÜFUSA SAHİBİZ VE KAYITLI BAĞIŞÇI SAYISI YAKLAŞIK 90 BİNDİR. NÜFUSA GÖRE BAĞIŞÇI ORANI BİNDE 1,7’DİR. BU ORAN OLDUKÇA DÜŞÜKTÜR.
ÜLKEMİZİN BÜYÜK BİR PROBLEMİ OLAN BAĞIŞÇI PROBLEMİNİ SAĞLIK BAKANLIĞI, ÜNİVERSİTELER VE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARIYLA HEP BİR ELDEN AŞMAK GEREKİR.
DİĞER ÖNEMLİ KONU İSE; BEYİN ÖLÜMÜ TANISI KONAN VAKALARDAN DONÖR SAYISINI ARTTIRMAKTIR. ORGAN DOKU NAKLİ VE DİYALİZ HİZMETLERİ DAİRE BAŞKANLIĞI VERİLERİNE GÖRE BEYİN ÖLÜMÜ GERÇEKLEŞEN VAKALARDA AİLELERİN İZİN VERME ORANI YÜZDE 23’TÜR. BU ORAN OLDUKÇA YETERSİZDİR.”
Diğer taraftan beyin ölümü tanısı ile ilgili olarak mikrofona gelen bir uzman, beyin ölümünün erken tespit edebileceği endişesini göz önünde tutarak şu örneği gündeme getirdi:
“AMERİKA’DA YAŞAYAN 22 YAŞINDA BİR GENÇ, 2008 MART AYINDA YAPTIĞI BİSİKLET KAZASI SONUNDA, KOMAYA GİRER VE BİR SÜRE SONRA BEYİN ÖLÜMÜ TESBİT YAPILIR. BUNUN ÜZERİNE AİLESİ ORGAN BAĞIŞI İÇİN İZİN VERİR. FAKAT ORGAN ALIMINA BAŞLAMADAN KISA BİR SÜRE ÖNCE BİR UYARI TESBİT GÖSTERİR VE 2 AY SONRA GENÇ TABURCU EDİLİR.”
Bu güne kadar organ bağışının insan hayatı üzerindeki önem ve mahiyetinin ne olduğunu hep dinlemiştim. Ancak bu sempozyumda organ bağışının hem insanın yaşama duyduğu saygıyı, hem de dünyanın malının dünyada kalacağı düşüncesiyle insanın ardında bir şeyler bırakılması gerektiğini de öğrenmiş oldum.
Hoşça kalın.