Oturup Yazmak Zorundayız… Öğretmen Okullarını, Her Şeyiyle

Mehmet KILIÇOĞLU

Bu ülkenin, Köy Enstitülerinden sonraki en kaliteliöğretmen yetiştiren okullar:ÖĞRETMEN OKULLARI.Köy enstitüleri kapatılıp öğretmen okuluna dönüştürülünce,yetişen öğretmenler,değerlerinden,kalitelerinden hiçbir kayba uğramadılar (1954-1975-76).

Özellikle,köy enstitüsü devamı olan altı yıllık yatılı öğretmen okulları ve şehir merkezlerinde,altı yıllık okullar,her yönüyle çok kaliteli öğretmen yetiştirdi.Üç yıllık şehir merkezlerinde okullar da iyi eğitim veriyordu. Ancak,yatılıokullar,tarım alanları olanlar bir başkaydı.

Köy enstitülerini,oralarda yetişen,yazar,ressam,müzisyen,sporcu nice kıymetli insan anlattı.Bu güne ve de yarına kalmasını sağladı.Fakir,Makal,Akçam,Apaydın,Başaran ve daha onlarca köy enstitüsü mezunu,yürekli insan,enstitüleri her yönüyle satır satır anlattılar.Köy enstitüleri,bu güzel insanlar sayesinde ülkemizde ve dünyada tanındı. O okullara değer verildi.Yazarlar,enstitülerin,eğitimini,iş-sanat,tarım alanlarında yaptığını,ne güzel,ne kadar içten anlattılar.Yeri geldi,bina kurdular,yeri geldi halay çektiler,yeri geldiokul yönetimini eleştirdiler.Şiirler yazdılar,tiyatro oyunları yazıp oynadılar.Spor alanlarında, illerinde hep en başta onlar vardı.Bu köy çocukları,kendilerini yokluktan var eden okullarına,yöneticilerine,öğretmenlerine,işçilerineromanlar,şiirler yazarak,anılaryayımlayarak borçlarını ödediler.

Bizler de daha fazla zaman kaybına uğramadan, ÖĞRETMEN OKULLARINI her yönüyle tanıtmalıyız.O okulları,eğitimleriyle,tarım alanlarıyla,spor başarılarıyla,öğretmenleriyle,müdürleriyle,işçileriyle yaşadıklarımızı anlatmalıyız.Bu Cumhuriyet Okullarındanasıl bir hayat vardı? Köyünden kopup gelmiş, on bir-on iki yaşındaki çocuğun nasılbir MUSTAFA KEMAL ATATÜRK,öğretmenine dönüştüğünü yazmalıyız. Laboratuvarları,kitaplıkları,iş atölyelerini anlatmalıyız.

Kışın kar yağarken zeytin fidanı diktiğimizi,mayıs ayı sıcağında coşkuyla 19 Mayıs Gençlik ve Spor Bayramına hazırladığımızı anlatmalıyız.(Düziçi Öğretmen Okulu 1964-70).Yani Öğretmen Okullarında,yetişen öğretmenin özelliğini herkes bilmeli.

Bugün şehir merkezlerinden uzak,özellikle Köy Enstitüsü devamı Öğretmen Okullarının binaları yıkıldı,tarım alanlarındaki binlerce kayısı,zeytin,bağ ağaçları kurutuldu,yakıldı.Bu binaları koruyan,bu tarım alanlarını yeşerten öğretmen okulları yok edildi.Bizler,bu Öğretmen Okullarında okuyan yetmiş yaşını bulmuş öğretmenler,yaşadığımız,adam olduğumuz bu okulları,yazarak anlatmalıyız.Geleceğe belge bırakmalıyız. Nasıl, enstitülü abilerimiz yazdıysa,bizler de yazmalıyız.Altı yıl okuduğum Düziçi İlk Öğretmen Okulu,öğretmen olarak çalıştığım, Akçadağ Kilis Kız Öğretmen ve Arifiye Öğretmen Okulu,çoğunun binası kalmadı, tarım alanlarındaki meyve ağaçları kurudu okul adları bile yok oldu.

Bizler,her türlü anımızı,var olan belgeleri kaybetmeden yazıya geçirmeliyiz.Borcumuzu ödemeliyiz. Zaman geçip gidiyor,anılar yok oluyor.