Paylaşmak Akıllı İnsanların İşidir

M. Yahya EFE

Sevgili okurlarım, insan her şeyi her zaman birileriyle paylaşmak isteyebilir mi?

İstemez her zaman, ama bugün içimden her şeyi paylaşmak geçiyor. Her şeyi yazmak istiyorum, o kadar doluyum ki anlatmak için içimdeki her şeyi herkesle paylaşmak istiyorum sanki.

Şu fani dünyada hayatımızı anlamlı ve değerli kılan paylaşmaktan daha güzel bir mutluluk var mı?

Zorlukları aşmak, acılara dayanabilmek paylaşmakla mümkündür.

Sevinçler ve güzellikler paylaştıkça büyür.

Başarılarımıza, mutlu günlerimize sevdiklerimizin, dost ve arkadaşlarımızın katılmadığını, o güzel ve mutlu günümüzü bizimle paylaşmadığını, o gün tek başımıza olduğumuzu düşünelim. İnsan düşünmek bile istemiyor.

Paylaşmayan insan açgözlü ve cimridir. Dostu yoktur ya da yok denecek kadar azdır.

Dostu arkadaşı; parası, malı ve mülküdür.

Çocukluğumdan beri paylaşmayı hep sevmişimdir. Belki de hayata gönül gözüyle baktığım ve içimdeki çocuğu hep yaşadığım için böyleydim.

Ama zamanla fark ettim ki bazı paylaşımlar acı verebiliyor.

Siz, siz olun insani değerlerinizi öldürmeyin!

İnsan bir makine değildir. Ağlamaksa ağlamak, gülmekse gülmek, hüzünlenmekse hüzünlenmek, sevmekse sevmek, duygusuyla, merhametiyle, sevgisiyle insandır.

Sevinci, kederi, acıları paylaşabiliyorsak, bizler paylaşmanın bilincine varmış ve gerçek dost olabilmişizdir.

Hayatımıza o kadar çok karmaşa ve ucuz değerler girdi ki, her gün biraz daha karmaşa içinde paylaşmayı bilmiyor, yaşamın farkına varmadan kaybolup gidiyoruz.

O kadar çok yarım kalan sevgi var ki, bu karmaşadan sevgileri bile yaşayamıyoruz, paylaşamıyoruz.

Dostluklar bile sahte ve çıkar ilişkilerinden öteye geçmiyor.

Farkında mısınız? Ne kadar çok özlüyoruz doğal dostlukları ve sevgileri.

Gerçekten dost olabiliyor muyuz insanlara, çıkarsız sevebiliyor muyuz insanları?

Neden hep yalnızlığı seçiyoruz çoğunlukla, neden hep bunaldığımızı sanıp bizi seven insanlardan kaçıyoruz?

Bu korku bu kaçış niye? Bu kaçışla, sevgileri gerçek dostlukları öldürmüyor muyuz? Sevgidir insanı yücelten, insanın yaşamına anlam ve derinlik kazandıran.

Sevmeyenler ve sevemeyenler ot gibi yaşayıp, ot gibi gidenlerdir.

Günümüzde sevgisiz bir dünyada sevmeyi bilen duyarlı dostlara selam, bilmeyenlere de sözüm yok.

Ben bugün biraz olumsuzum her halde, sonucu acaba mutsuzluğa mı getirmek istiyorum.

İnsan olumsuzluğu kendi davet eder. Düşünce gücüyle olumsuzluk ve bunu gidermek de insanın kendisine kalıyor.

Çünkü hayat yaşamaya değer. Ama yine de içimdeki çocuğu yaşayarak acaba diyorum. Paylaşmak kadar güzel bir şey var mı acaba?

Sevgileri paylaşmak, mutluluğu paylaşmak, acıları paylaşmak, akıllı insanların işidir. Paylaşmak hayattır.