Taksim’de Kutlama, Daha Sonra Beyoğlu…

Nejat TAŞKIN

7 Aralık Kurtuluş Bayramımızı Taksim Atatürk Heykeli önünde coşku ile kutladık…

Bir kısım hemşerilerimiz ve yurt öğrencilerimizle birlikte elimizde Türk Bayrakları ile Taksim Atatürk Anıtı önünde İstiklal Marşı ve saygı duruşu ile başlayan Kurtuluş töreni toplantımız alkışlar arasında başladı.

Sevgili Adem Canözer’in takdimi ile başlayan tören benim yaptığım duygu dolu konuşmam bizi izleyen hem hemşerilerimizi hem Taksim’deki turistleri bir heyecan görüntüsü içinde tablo halinde izlemeye aldığımızda onlara şu ifadeleri sundum.

“Sevgili hemşerilerim…

Güzel öğrenciler….

Kilis İlinden 1200 km uzakta olan İstanbul Taksim meydanında bugün güzel Kilis İlimizin kurtuluşunun 93. yılını kutluyoruz.

Bayramımız kutlu olsun…”

Alkışlar ve daha sonra devam:

“Evet 93 yıl demek ki ben doğduğumda Kilis düşman işgalinden kurtuluşunun 10. yılı kutlanıyormuş. Onun için sizlere de daha yüzyıllar hatta ikiyüz üçyüz yıllar diler ve sizleri Kilis adına heyecanla selamlarım…”

Alkışlar ve devam…

“Evet Kilis ve Kurtuluş Bayramımız… Gözlerinizi kapayınız ve şimdi kendinizi Cumhuriyet Caddesinden Karataş’a doğru yürürken bulacaksınız. Zira bizler o felhanlı topraklarda dünyaya geldik.

Atatürk dedik, Cumhuriyet dedik ve demokrasi diyerek bugünlere taşındık.

İstanbul’da bulunan Kilis Vakıf Başkanı Yaşar Aktürk ve birçok üyeler ve iş adamları, Kilis İline büyük yatırımlar yaptılar.

7 Aralık Üniversitesi bu destek ve güzelliklerle doğdu.

İlimizde 27 lise seviyesinde okulu hemşerilerimiz Kilis iline hediye ettiler.

İşte İstanbul’da Kilis Öğrenci Yurdu, 50 öğrenci her yıl Kilis’ten bu binaya taşınır ve bu binada tıp, siyasal bilgiler, hukuk, dişçilik ve mühendislik okurlar. Yurdun dört bir yanında valilik görevi dâhil birçok görevin temsilcisi olurlar…”

Ve tekrar alkışlar…

“Daha sonra başta Atatürk olmak üzere bize bu günleri yaşatan ve armağan eden şehit ve gazileri rahmetle anarak sizleri tanrıya emanet ediyorum.”

Alkışlar arasında al ale dost dost sesleriyle Taksim Meydanı’nı inletirken sevgili dostlar birer birer ayrılmaya başladı ve bende aşağı yukarı 15 yıldır görmediğim Beyoğlu caddesine yönümü çevirerek ilerlemeye başladım.

Hava güzel mi güzel… Bahardan kalma bir gün. Kalabalık alabildiğine Beyoğlu’nu doldurmuş ve zorla yürüyorum.

Sağımda, solumda toplu halde yapılan konuşmaları görüyor bazı yerlerde de müzik sesleriyle yanlış bir yerdeyim diye düşünüyorum.

Dans eden gençler ve biraz ilerde 305 madenci şehitlerimiz için yapılan toplantı ve acı dolu konuşmalar. Resimlerine takılıyor gözlerim, içim yanıyor. Hele ki bir ses “Devlet gerekli eli uzatmadı” ifadesini kullandığında daha çok sarsılıyorum.

Biraz daha ilerliyorum. Bir vatandaş elinde akordiyon kalabalık bir halkın içinde hop oturup hop kalkıyor. Çünkü o akordiyon oyun havaları çalıyor.

15 yıl önce geldiğim Beyoğlu artık eski Beyoğlu değil, sağımda solumda yürüyen gençler hep Arapça konuşuyor. Belli ki bu kalabalığın yarısı onlar. Ve daha sonra Tünel, Karaköy vapuru Kadıköy’e geçiyorum.

Orada miting ve kalabalık İstanbul ses veriyor sanki yaşanmaz bir kent.

Bütün bu güzellikler içinde dilim demeye varmıyor İstanbul yaşanması güç bir şehir haline geliyor.

Ama ne var ki, işte biz bu şartlar altında bile 93.yılını kutladığımız bayramın heyecanı içinde yol alıyor ve tanrıya dua ediyoruz. Diyoruz ki, kaderimizi ve ülkemizi hep güzel günler ifade etsin.

Tekrar ve tekrar bayramımız ve bayramınız kutlu olsun…