Yıllar Önce Yazmıştım: Sevgili Kebire Kayabaş

Nejat TAŞKIN

Güzel duyguların ifadesi olan yazınızı, yine her yazınızı okuduğumda duyduğum heyecanı duyarak okudum. Siz ki çok uzaklardan zaman zaman böylesine güzel yazılarla Kilis demenin duygusallığını yaşıyorsunuz. Biz hem içinde yaşayarak ve hem de her gün o toprakların güzel kokularını ve güzel insanlarını tanıyarak ve tanışarak yazıyorsunuz. Onun için sizin yaptıklarınız yanında bizim yazdıklarımız bir ufacık nokta gibi kalır.

Doğrusu Kent sayfalarında BARUTÇU ailesinin bir güzel insanı olarak öğlesine mutlu baba ve anneyi temsil etmek doğrusu her kula nasip olmaz. İşte KENT Gazetesinin 47. yılını kutladığımız bu günlerde Kent için yazacağım bir kutlama mesajına siz konuk olduğunuz için daha ulvi bir görevin yerine getirilmesinde mutlaka katkılarınız olmuştur.

Yazmak ve çizmek bir hobidir ve bu hobi her kula nasip olmaz. Nasip olan kullar da mutlaka ve mutlaka mutluluk ifadesi taşırlar. Sizin de her yazınızda bu mutluluğun güzel ve heyecan verici vurgularını görüyor ve hissediyoruz. Ama bütün bunlara rağmen kelimeleriniz arasında Kilis kokan ve Kilis’e hasretlik duyulan mesajlarınız var. Çünkü orada doğduğunuz ve oranın aşıyla, ekmeğiyle yoğrulup suyunu içtiniz. Barutçu ailesinin bu gün 47. yılını kutladığı gazetecilik arşivinde sizin de büyük payınız var. O gecesini gündüzüne katarak ve bazen de sağlığından ödün vererek KENT Gazetesi’ni ertesi güne hazırlama çabası gösteren baba Barutçu bazen öğle yemeğini ve bazen de akşam yemeğini unutarak, evinin siparişlerini dahi göz ardı edip Kent için uğraş verdiği günler elbette sizin de hatıralarınız arasındadır. Zira baba Barutçu her zaman dediğim gibi eğer büyük şehirlerin basın dünyasında yer almış olsaydı bugün ismi çok gazetelerin manşetlerinde geçenlerden olurdu. Ama yinede bizim için Barutçu aynı vasıflarla dolu olarak gönlümüzün en yüce yerinde görevini sürdürmektedir.

İşte siz Kebire Kayabaş olarak bugün onun izinde baba ocağından çok uzaklardasınız. Ama yüreğiniz burada, nefesiniz Kilis Kent gazetesinde. Hayatınızı sürdürürken yine de bir hasretlik duygusu içinde olmanıza rağmen Kent sütunlarına taşındığınızda bu hasretliğinizi gideriyorsunuz. Çünkü bizde 1200 km uzaklarda yaşamamıza rağmen Kent’i okuduğumuzda seviniyor, neşeleniyor. Postadan gelen o bir haftalık gazetelerde dünümüzü ve günümüzü görüyoruz. Sizin oralarda ne var ne yok diyeceğim. Hiç oraları yazmıyorsunuz. Oradaki insanların mutluluğu ve acılarını söyler misiniz? Onların yaşam tarzı ve bizim yaşam tarzımızı inceliyor musunuz? Bütün bunları yazı hayatınız içinde öğrenmek bizim merakımız açısından önemlidir. İşte 47. yılını kutladığımız Kent’in bu özel gününde onun sevgili kızı Kebire’ye bu sütunlardan bir kutlama
mesajı göndermek elbette çok önemlidir. Zira Sayın Barutçu mürekkepler arasından yoğrularak çıkmış, Sayın Nuri Günal’lar ve merhum Şinasi Çolakoğlu’larınla pedallar çevirmiş, bir gazeteci olarak bugün Kilis’te gazetecileri temsil etmekte iyi ve kötü günlerin temsilciliğini yapmaktadır.

Bir 47 yıl kolay değildir. Ama bütün bu 47 yılın içinde hep iyiliklerle ve tarafsızlığıyla tanınmış ve arınmış bir Barutçu vardır ki, bu da asla kolay bir olay değildir.

Beni yazıp köşenizde konuk etmeniz kadar duygulu bir güzellik her halde yaşanmamış olsa gerek. Zira Kent Gazetesi’nin 47 yılı içinde ve daha evveline dayanan benim de özverili çalışmalarım olduğu için bu yazınızı 47. yılı kutlama mesajı ve gönderilmiş bir buket çiçek olarak kabul ediyor ve Barutçu’yu da bu 47 yılın heyecanı ile kutlarken benim bu yazımı gönderilmiş bir çelek olarak kabul etmesini rica ederken, size de başarılı ve mutlu günler diliyorum. Kalın sağlıcakla…

Bu arada Kent’i ayakta tutan ve yazılarıyla onurlandıran bütün yazarlarımıza da sağlıklı ve mutlu yarınlar diliyorum.