Yollar…

Mahmut İhsan KANMAZ

“Yolları en iyi kaplumbağalar bilir.Sakın ola tavşanlara sormayın.”

Yollar ve menziller hakkında böylebuyurmuş bir gönül ehli..

Evet, bugün kısmet olursa yollara dairbildiklerimi ve öğrendiklerimi

paylaşmak istiyorum değerli dostlar..

Konu enteresan, diyecekler çok, vakit

kıymetli ve boşa harcamayalım derim..

O halde, Vira bismillah!

Yollar, genelde, hedefe ulaşmanın aracıdır, diyerek bir yerlerden giriş

yapalım mevzuya.

Onun şekli ve durumu önemli değildir aslında..

Yeter ki gitmek isteyenleri hedefegötürsün..

Sevenleri birbirine kavuştursun..

Vuslatlara vesile olsun.. Kafi..

Bazen, yaşamın zorlu ve dikenli

gidişatına koşut, sanırız ki bizden

sonra mevcut yollar da sona erer..

En azından öyle düşünürüz..

Ya da, bizimle birlikte, dünyanın

döngüsünün duracağına ve hayatın da

bir anlamının olmayacağına inanırız..

Kısaca bencilce ve benmerkezli

olmanın sonucu..

Ben varsam her şey var. Yoksam yok..

Tabi ki öyle değildir..

Durumun öyle olmadığını, bir özlü söz

biraz da ironik bir şekilde ortaya

koyuyor zaten..

“Yol, hiçbir zaman mezarda bitmez..

Bunu da, oraya girdiğinde anlarsın

zaten..”

Bir bilge kişi bu görüşü pekiştirir ve

der ki,

“Hiç bir yol yoktur ki sonu olmasın..”

Yolların en güzel halini aşık Dadaloğlu

tarif etmiş bizlere..

“Gönülden gönüle bir yol gider,

Onu da görmeye, bir hoşça can

gerek..”

Bir atasözümüz de aynı mealdedir..

“Gönlü açık olanın, yolu da açık olur..”

Birileri daha tevekkel davranır..

“Ey gönül yolcusu, direkt kalbe yürü

ve oradan seyret yaşamı..”

Yol, kişinin maksuda ermesinin bir

aracıdır bence..

Dahası, ulaşmayı düşündüğü hedefin,

üzerindeki iniş yokuşlardır belki de..

Bakın bu sözleri doğrularcasına,

büyük alim Ömer Hayyam ne demiş..

“Herkes gönlünce bir yol arar kendine.

Ama bir gün, bir nida duyulacak

göklerden ve şöyle haykıracak!.. “

“Herkesin yolu kendine varır..

Sakın ola ki, başka yerlerde

aramayasın..”

Mecazen, hal ve ahval böyle

kıymetli arkadaşlarım..

Yani, her insan kendi seçtiği yolda

ilerlermiş..

Sonu ya mutluluğa, ya da belirsizliğe

giden, bir istikamettir bu..

Böyle de denebilir..

Bir bakıma, gidilen yolun zahmetli ve

zorlu olmasıdır onu değerli kılan..

Düşüncem odur nacizane..

Bazen bir yola revan olursun, ama

akıbet belli değildir, daha ne kadar

gidilecek ve hangi engeller çıkacak

karşına bilemezsin..

Yalnızca gidersin işte..

Tıpkı büyük ozan Aşık Veysel’in,

şu dörtlüğünde olduğu gibidir durum..

Uzun ince bir yoldayım

Gidiyorum gündüz gece

Bilmiyorum ne haldayım

Gidiyorum gündüz gece.

Bir yola koyulunca, kararlılık şarttır.

Önüne çıkan engeller yıldırmamalıdır kişiyi.

Yani gereklilik, büyük ozan Pir Sultan

Abdal’ın şu güzel kelamındaki gibi

olmalıdır..

“Dönen dönsün, ben dönmezemyolumdan.”

Bir de gidilen yolun iyi bilinmesi

gerçeği vardır… Yani yola aşinalıktan sözediyorum..

Demiş ya birileri,

“Yolunu bildikten sonra, önün çöl olmuş, çukur olmuş ne çıkar..”

Değil mi ama?

“Sadece güneşli günlerde yürürseniz,

hedefinize asla varamazsınız..” demiş

bir başkası ve zorluklarla mücadele

etmenin, onların üstesinden gelmenin

de, önemini ortaya koymuştur bu

sözüyle..

Devam ediyor bir başka bilge ve

diyor ki o da,

“Eğer gideceğin yoldan eminsen,

önüne çıkan engellerin hiçbir önemi olmaz.”

Katılmamak ne mümkün..

“Bir dağ ne kadar yüksek olursa olsun,

onu aşmaya mutlaka bir yol vardır..”

buyurmuş, Hak dostu Yunus Emre..

Deminden beri, hep bir engellerden ve

hep bir dikenlerden bahsettik durduk

sevgili arkadaşlarım..

Çok doğru..

Bunlardır, yolun asli unsurları..

Ünlü yazar Bernard Shaw diyor ki,

“Eğer yürüdüğün yolda hiçbir engel

yoksa, o yol sizi asla doğru noktaya

ulaştırmaz..”

Çünkü engelsiz ve meşakkatsiz yol,

kolay bir yoldur.. Sonrasında anacağın

hiçbir hatıra yoktur orada..

Yola anlam katan, zorluğu ve

zahmetidir kanımca..

Neticede bir hedefe ulaşma arzusu

varsa yürekte, yolun meşakkatide vız

gelir insana..

Konfüçyüs der ki..

“Ya bir yol bul kendine, ya bir yol aç..

Ya da yoldan çekil…”

Yol ve yolculuk halleri biraz da macera

içermelidir..

Tek düze, dümdüz bir yol yorar insanı.

Bu hususta WaldoEmerson’un dadiyecekleri vardır..

“Yol sizi nereye götürüyorsa oraya

gitmeyin..

Yol olmayan yerden gidin ki, geride bir

iziniz kalsın….” Yani..

CesarePavese’de, aynı mealde bir

söze imza atmış gibidir sanki,.

“Ormanda yol ikiye ayrılıyorsa, en az

kullanılanı seçin.

Zira, yaşamdaki büyük farkları yaratan

da budur..”

Mevlana Hazretleri de, gidilen yolun

önemine dikkat çekerek, içinde vefa

ve değer taşımayan bir yolun, hayır

getirmeyeceğinden dem vuruyor ve

şunları buyuruyor..

“Herkes bir yol tutmuş gidiyor.. Ancak

Allaha gitmeyen bir yol neye yarar ki..”

“Başarı bir yolculuktur aslında, hedef

değil..”

“Mutluluk, gidilen yolun üzerindedir,

yolun sonunda değil.. “

“Eğer ki maksut yolun sonunda olsaydı,

ona varıldığında da yol bitmiş olurdu..”

“Mutlu olmanın zamanı bugündür.

Asla yarın değil..”

İşte, büyük mütefekkirden yaşam

kılavuzu kıvamında kelamlar..

Seçin beğenin..

“Dünyada hiçbir yol, kalple beyin

arasındaki kadar, uzun değildir..”

demiş, bir bilge insan..

Bir kardeşimiz, değerle, gidilen yolun

mukayesesini yapmış ve şu sonuca

ulaşmıştır en sonunda,.

“Değer vermeyi öğrenirken, bari yol

vermeyi de öğrenseydin..

Böylece birinciyi haketmeyen, belki

ikinciyi haketmiş olabilirdi..”

Ne güzel demiş.. Gönlüne sağlık..

Bazen de, gidilen yolun iyi mi, yoksa

kötü mü olduğu noktasında ikilemde

kalır insan..

O konuda da, Thomas More adlı bir

bilim insanı devreye girer, “En iyi yolu bulmak, en kötüsünü bulmaktan daha kolaydır çoğu

zaman..”

Bir gönül insanı, şunları söyler yola dair..

“Yola çıktıklarını, yolda bulduklarına değişirsen, hem yolunu kaybedersin,

hem de dostunu..”

Devam eder sözlerine aynı bilge..

“Yollar bir yumak gibidir.. Uzun ve

dolaşık..”

Aslında yaşam da öyle değil midir?..

Labirent gibi..

Yusuf Has Hacip de der ki: “Yola çıkan bir insan, hiçbir zaman yol üstünde evini yapmaz..

Göç eden bir kimse de, eşyasını asla evde unutmaz, ya da bırakmaz..”

İhtiyata dair ilginç bir kelam..

Devam ediyoruz..

“Aynı yolu birlikte yürüdüğümüzü

sandığımız kişiler, aslında bize

sadece gidecekleri yere kadar eşlik

ederler..” demiş, ünlü yazar Mark

Twain..

Gidilen yolla, varılması umulan menzil

arasında doğrudan bir illiyet bağı

vardır kıymetli arkadaşlarım..

Lakin, kısacık ömür bu yolu aşmaya

elverir mi, orası bilinmez..

Yani, “Ömür biter de, yollar yine de

bitmezmiş.. ” mantığıyla söylüyorum..

Bakın büyük şair Abdurrahim Karakoç, bu dediklerimize dair ne diyor..

“Umudum her zaman bakidir..

Ama zaman kısa, ben yorgunum,

yol uzun.. “

Yol hakkında edilmiş o kadar çok söz

ve kelam vardır ki, ben bunları yine bir

çiçek buketi haline getirip arzetmek

istiyorum sizlere.

Umarım beğenirsiniz..Buyrunuz.

– Dönemeci olmayan yol, daha uzun görünür… SeanO’Casey..

– Hak bellediğin bir yola yalnız gideceksin.. Tevfik Fikret..

– Yolcular yazılır, ama yollar yazılmaz..

– En kısa yol, en sarp ve zorlu yollardır.

– Yolu sormak, kaybolmaktan daha iyidir.. Atasözü..

– En kestirme ve en doğru yol, en bilindik yoldur..NapoleonBonaparte.

– Su testisi su yolunda kırılır. Atasözü.

– Yollar uzun, ama ömür kısadır..

– Hiç bir yol, geçilemeyecek kadar yüksekte olamaz..

– Bir insanı tanımak için, onunla mutlaka yol arkadaşlığı etmek gerekir.

– Ben bugüne kadar, doğru yolda kaybolmuş bir kimseyi görmedim.

İranlı şair Şeyh Sadi Şirazi…

– Yolun doğrusuna gidenlerin, kimseye ihtiyaçları yoktur.

Bu güzel sözlerle birlikte, gidilen yol ve hedeflenen yer konulu bugünkü yazımın da, böylece sonuna gelmiş oldum.

Bir başka konuda, yine birlikte olabilmek ümit ve temennisiyle, diyorum ki, dilediğiniz herşey

düşündüğünüz gibi olsun.

Güzel insanlarla kesişsin yollarınız.

Yüreğiniz sevgi ile dopdolu, yolunuz her daim açık ve bedeniniz de sağlık içinde olsun.

Hoşça kalın ve sevgilerimle kalın değerli dostlarım.