DİZELERİNİZ…

KİLİSLİ

Erkeği,

“Uzun ince bir yol”da hep ileri!

Daha sumaklar çiçekken

Çevirmişler geri,

Elinde yüreğini yakan martin demiri,

Hamurkesen yolunda yaya

Arpakesmez’ den beri.

Gelini,

Yeşili bağlayan ala karşı

İçinde düğüm düğüm acılar

Yüreği Küçük Çarşı Çeşmesi

Şurâhbil Tepesi’nde yağmur iplik iplik

Kesmelik’ten beri!

Çocuğu,

Yarım kalmış düşlerin yolculuğu

Kırmızı balonları, tengirşeği

Omzundaki göz boncuğu

Bayramların gül kokan sabahlarında

Kına yakılı elleri Allah’a yakın

Salınır selam salıncakları

Bayramoğlu Tarlası’nda

Musalla’dan beri.

İhtiyarı,

Tevekkül ikindilere, ehl-i tesbih

Açıklanamayan cüzler gibi gözleri

Hamlığı yok etmiş,

Yok saymış cahilliği.

Dilinde bir demet Yunus ilâhi

Tekye Camisi’nde sâlâ verilir bir vakit

Kalû Belâ’dan beri.

Anne,

Gün doğumu ve gün batımı

Şafak ve guruptur.

Bir gün gibi geçen bir ömür

Gurbet yorgunu, ölüm vurgunu

Bekle ki gelsin cephelerden yâr.

Ellerinde gezinen hayatımız

Ve onun sayılan her zaman

Umudumuz, umutsuzluğumuz

Doğuran, doğuran ve yine doğuran

Âdem’den beri.

Uğur ELHAN

(Eski Kışlar – 1998)

**

HER GECE

Bir vuslat türküsü çaldıramadın,

Baharın oldu kış, dondun her gece

Dilinde tek hece, konuşamadın

Onunla hayal düş gördün her gece.

Ağlatır her nağme, gözyaşı sildin

Feleğin çarkında, cihanda döndün

Ömür dedik neydi, bir esintiydin

Hayalle avunup, durdun her gece.

Bir damla mutluluk, düşlerde gördün

Deniz gözlerdeki, sonsuz hüzündün

En mavide kalıp, ağlatıp güldün

Miskiamber kokun, sardın her gece.

Münire TOZ (AKTOLGA)

**

KARA TREN

Kara tren götürdü seni gurbet ellere,

Uzayıp giden raylar kopardı seni benden.

Âh hüzünlü bir anı düştü yine kalbime,

Uzayıp giden raylar kopardı seni benden.

Gurbet acısı çaldı benim gönül kapımı,

Gelip gider trenler gecelerin ayazı.

Hüznümle, kederimle, benim yüzüm sapsarı,

Uzayıp giden raylar kopardı seni benden.

Nur BENLİOĞLU