DİZELERİNİZ…

YOK MUDUR İNSAFIN?

Beni deli deli gezdiren gönlüm

Yok mudur insafın imanın senin

Derdimi deftere yazdıran gönlüm

Yok mudur insafın imanın senin

Oturup ağladım aşkın sazıyla

Divaneye döndüm yârin nazıyla

Dert ortağı oldum kurtla kuzuyla

Yok mudur insafın imanın senin

Mor sümbüllü dağlar karalandı bak

Dertler türlü türlü sıralandı bak

Gönül dost elinden yaralandı bak

Yok mudur insafın imanın senin

Kimsesiz kalmışım gurbet ellerde

Arayıp sormayın beni yollarda

Söyleyin türkümü Barak illerde

Yok mudur insafın imanın senin

Tülay SARICABAĞLI ŞİMŞEK

**

BABAMIN ŞAPKASI

 – Babam Hasan Özcan’a…

Bir şapka deyip geçemem,

Ben almıştım yıllar önce.

Şair Attilâ İlhan’ın şapkasını andırsa da,

Kendine özgüydü şapkası babamın…

Sımsıcak, candan gülüşünü taşırdı;

Gün ağarmadan daha şapkası ışırdı…

Başının üstünde bir nimet gibi,

Yıllarca taşıdı babam o şapkayı…

Sonra nasıl, ne oldu, bilmem ama;

Şapka kayboldu!

Babamın şapkası şiir doluydu!..

Bülent ÖZCAN

**

BİR EYLÜL ŞİİRİ…

Eylül’ün bir suçu yok

Malum aylar içinde

Biz hep hüzünlü idik

Devri alem içinde

Yalnızdık kimsesizdik

Cem’i cümle içinde

Harap bitap hazandık

Kaldık zaman içinde

Songül AKYIDIZ

**

ÂRAF

Ne zaman bir adım atsam

Ayağım uçuruma geliyor,

Boşluktayım!

Ne zaman bir el versem

Kolum kanadım kırılıyor,

Kafesteyim!

Ne zaman bir seslensem

Aksi tek bana yansıyor,

Hayretteyim!

Ne zaman emin olsam

Yanılış oluyor, yanlış oluyor,

Âraftayım!

Hamiyet Su KOPARTAN