Milli Vicdanı Rahatsız Eden Konular

A. Haşim ÖZYURT

Son günlerde El Bab denen mihnetli yerde verdiğimiz kayıplar hepimizin canını yakmış, özellikle Kilisliler olarak bizleri derinden etkilemiştir. El Bab konusunda birkaç önemli başlığa değinmek istiyorum.

SURİYE’DE NE İŞİMİZ VAR?

1 yıldan daha uzun süre önce Kilis roketlerin yağmur gibi düştüğü bir yer hale gelmeye başlamış, aylar süren bu süreç içerisinde tüm Kilis ne demiştik?

Devlet nerede!

Kilis’e ses verin!

Kilis ölüyor!…

Türk devleti daha fazla bu duruma seyirci kalmamış ve sınır hatlarını korumak için Fırat Kalkanı hareketini başlatarak Cerablus ve Çobanbey üzerinden Suriye topraklarına girerek serhat şehirlerimizin güvenliğini ele almıştı.

Şimdi bu tabloda Suriye topraklarında süren savaşta görevli bir Mehmetçik olduğunuzu düşünün. Siz orada Kilis gibi şehirlerde yaşayan insanların can güvenlikleri için görev yapıyor, her an şehit olmaya yakın bir halde Suriye toprakları üzerinde elinde silah olan tüm unsurlarla savaşıyorsunuz. Kilis’te sıcak evinde bağdaş kurup oturmuş, bir elinde TV kumandası ile haberleri izleyip, diğer eliyle çayını yudumlayan Hacı amca “Suriye’de askerimizin ne işi var” desin. Nasıl olur psikolojiniz?

Suriye’de askerimizin ne işi var söylemini bırakalım artık, orada görev yapan aslanların ruh halini düşünelim. Suriye’de askerlerimizin olmadığını ve Kilis’in 1 yıldır bombalandığını düşünelim? Şuan Kilis’te evlerimizde oturup Suriye’de ne işimiz var diyebilecek miydik? Askerlerimiz orada bizlerin can, namus ve toprak bütünlüğümüzü korumak için görev yapıyor. Bu amaçla çatışıyor, bu amaçla şehit oluyorlar. Türk askerinin Suriye topraklarındaki tek işi Türk devletinin bekası içindir. O nedenle orada ne işimiz var kısmını geçip, dualarımızla onların yanında olarak kavgasını verdikleri işi bir an önce neticelendirmeleri için Allah’a el açalım.

SURİYELİ ERKEKLER BURADA GEZİYOR, MEHMETÇİK ŞEHİT OLUYOR?

Tüm ülkede milli vicdanı sızlatan, herkesin aynı ses tonuyla seslendirdiği bir hadisedir bu. Evet, Suriyeli erkeklerin ailelerini Türk milletine emanet ederek ülkelerine dönüp savaşmalarını hepimiz isteriz, ama bu mümkün görünmüyor. Neden mi?

Maalesef Suriyeli erkekler vatanlarından vazgeçmiş, Türk’ün vatanı olan Türk topraklarını vatan edinmişler.

Ülkelerinde kopan savaş zerre umurlarında değil, yeni geldikleri bu ülkeye adapte olmak, daha fazla kazanmak ve refah içinde yaşamak istiyorlar.

Hatta bu ülkede umurlarında değil, Avrupa bir güzellik yaparsa kapağı oraya atıp lanet edecekler Türklerede vatanlarınada….

Türk askeri ile omuz omuza savaşsalar bile Muhalifler gibi zoru gördükleri an tüfeği atıp kaçacak, Türk askerinin kanıyla aldığı yerleri dolarla satacaklardır.

İşte bu bahsini ettiğim nedenlerden dolayı bugün vatanlarını vatan edinen onlarca örgüt var.

İşte bu nedenlerden dolayı vatansızlar ve kaderleri başka milletlerin elinde.

Türk devletine ve Türk milletine minnet duyduklarını duyamazsınız, çünkü Avrupa’da yaşamak varken hala buradalar.

Çoğunun Türkçe bildiğini varsayarak şöyle diyeyim:

Bakın güzel kardeşlerim, bizleri bir arada tutan İslam dininin mensupları olduğunuz, yardıma ihtiyacınız olduğu, savaş denen insanlığın kanseri olan bir şeyden kaçıp Türk milletinin merhamet dolu sinesinde kendinize yer buldunuz. Fakat bizler beklerdik ki, ailelerinizi bize emanet edin ve savaşmak için ülkenize dönüp ülkenizi elinizden alanlara karşı durun. Fakat bunu yapmadınız, bunun yerine şortlarınızı giyerek Florya sahillerinde “Suria” çığlıkları attınız. İşte o “Suria” çığlıkları attığınız Florya’nın bağlı bulunduğu İstanbul şehri var ya, o mübarek şehir için akıttığımız kanın ne haddi he hesabı var. Hâlâ geç kalmış sayılmazsınız, ailelerinizi Türk devletine ve yüce Allah’a emanet ederek ülkenize dönün ve askerlerimizle omuz omuza çarpışın. Sefer sizin zafer Allah’ın olsun.

Kalın sağlıcakla…