KALBİNDEN SÖKTÜ

Tenhada yâr ile sohbete vardım
Menekşe ağladı gül yaprak döktü
Halimi söyledim aşikâr ettim
Ağaçlar hüznünden bârını döktü

Diz çöktüm önünde vuslat diledim
İntizar, şikâyet, sitem eyledim
Kalbimi çıkarıp eline verdim
Sümbül mateminden boynunu büktü

Yaktı kül eyledi hasretin beni
Kerem’in Aslı’ya yandığı gibi
Çölü mesken tuttum Mecnun misali
Leyla gönül koydu gözyaşı döktü

Sende ne vefa var ne de sadakat
Reva mı yaptığın bunca eziyet
Kalmadı gönlümde zerre muhabbet
Ahmed’i ismini kalbinden söktü

Ahmet EKŞİ